Menurut Mohd Rashid Md Idris et. al
(2018), terdapat dua pendapat yang memperkenalkan asal usul perkataan ‘wacana’.
Pendapat pertama mengatakan ‘wacana’ berasal daripada kosa kata Jawa, iaitu
‘wocono’. ‘Wocono’ ini pula daripada ‘woco’ yang bermaksud baca. Pendapat kedua
pula mengatakan wacana daripada perkataan bahasa Inggeris, iaitu ‘discourse’ yang berasal daripada bahasa
Latin, iaitu ‘discursus’ yang
bermakna ‘larian ke dan lari’. Sanat Md Nasir (1986) dalam Mohd Rashid Md Idris
et. al (2018) mendefinisikan wacana sebagai teks, iaitu unit bahasa yang
melebihi unit teks. Unit teks boleh berdiri sebagai satu ayat baik secara fonik
atau grafik. Menurut beliau lagi, wacana boleh bermakna bidang kajian terhadap
unit bahasa, menyamai maksud analisis wacana, analisis teks, linguistik teks
atau linguistik wacana.
Menurut Fairclough (2003) dalam Idris
Aman (2016), wacana ialah pandangan khusus tentang penggunaan bahasa sebagai
satu unsur kehidupan sosial yang berkait rapat dengan unsur lain. Wacana ialah
satuan bahasa yang lengkap serta yang benar-benar digunakan untuk komunikasi
dan mempunyai maksud (Idris Aman, 2016). Terdapat tujuh ciri ketekstualan
wacana, iaitu runtutan, tautan, keadaan, interteks, struktur maklumat, serta
tujuan dan penerimaan. Seterusnya, Mohd Rashid Md Idris et. al (2018)
mentakrifkan wacana sebagai unit tatabahasa atau linguistik tertinggi yang
melangkaui batas ayat. Wacana ini juga merupakan satuan bahasa terlengkap,
dalam hierarki gramatikal yang tertinggi. Wacana boleh direalisasikan dalam
bentuk karangan yang utuh, paragraf atau kata yang membawa amanat yang lengkap.
